آروما قهوه چیست و معرفی عوامل تاثیرگذار بر رایحه قهوه

پیش از اینکه در رابطه با آروما قهوه چیست توضیحاتی ارائه دهیم بهتر است بدانید که اگر شما هم یکی از علاقه مندان قهوه هستید، می‌دانید که عطر و بویی که از قهوهٔ دم آوری شده به مشام می‌رسد، می‌تواند حتی از طعم آن نیز خوشایندتر باشد. شاید غیرقابل باور باشد، اما برای قدرت بوی قهوه پشتوانه‌های علمی فراوانی وجود دارد. مطالعات نشان می‌دهد که می‌توانید از برخی از مزایای بیشمار قهوه تنها با بوییدن آن بهره مند شوید. تأثیرگذاری بویی که قهوه از آن برخوردار است در تحریک مغز و حس بیداری از نظر علمی به اثبات رسیده است.

احتمالاً می‌دانید که نوشیدن قهوه باعث افزایش خلق و خو، بهبود حافظه و ده‌ها مورد دیگر مفید به حساب می‌آید. استشمام قهوه نیز می‌تواند مزایای مشابهی برای تقویت مغز داشته باشد، از جمله بهبود پارامترهای شناختی، تمرکز بیشتر، افزایش هوشیاری و تقویت حافظه. عطر و بوی قهوه همچنین حس گرما و راحتی در یک فضای خاص را القا می‌نماید.

البته کافئین موجود در قهوه همان چیزی است که به مغز و بدن ما در هوشیاری و بیاری کمک می‌کند. اما همانطور که پیش تر ذکر شد، چندین مطالعهٔ علمی نشان داده‌اند که بوی قهوه به تنهایی به اندازهٔ کافی باعث تقویت عملکرد شناختی ما می‌شود.

مقاله پیشنهادی: آشنایی با اصطلاحات قهوه ( کلیک کنید )

آروما قهوه چیست

در ابتدایی ترین حالت، آروما، در حقیقت بوی قهوه است. اما به طور تخصصی، زمانی که صحبت از بوی قهوه به میان می‌آید، با دو واژهٔ عطر و رایحه مواجه هستیم. «عطر» (Fragrance) یا فرگرنس برای اشاره به بوی قهوهٔ آسیاب شدهٔ خشک و «رایحه» (Aroma) برای اشاره به قهوهٔ آسیاب شدهٔ دم آوری شده مورد استفاده قرار می‌گیرد. آروما مسئول بسیاری از ویژگی‌های طعمی است که مستقیماً توسط زبان دریافت نمی‌شوند (مانند شیرینی، شوری، تلخی، ترشی و اومامی). بیش از ۸۰۰ مادهٔ معطر شناخته شده در قهوه وجود دارد و به لطف پیشرفت در تجهیزات تست، انواع متفاوت بیشتری در حال کشف است.

از آنجایی که آروما در واقع آزادشدن ترکیبات خوش طعم از قهوه از طریق هوا است، قهوهٔ تازه بوی بسیار قوی تری نسبت به قهوهٔ کهنه و بیات شده خواهد داشت. به طور کلی، هر چقدر درجهٔ رست به تیرگی نزدیک شود، ترکیبات بیشتری در قهوه تغییر کرده و قابل تشخیص می‌شوند. به همین دلیل رست‌های تیره با بوی خوشایند بیشتری همراه هستند.

اما قهوه دقیقاً چه بویی دارد؟

 همانطور که دانه‌های مختلف از طعم‌های منحصربفردی برخوردار هستند، هنگام دم آوری نیز می‌توان انتظار فرگرنس متمایزی از هر کدام را داشت. دانه‌های سبز قهوه حداقل بو را دارند. این دانه‌های سبز می‌بایست برشته شوند تا ترکیبات فراری که بینی ما قادر به تشخیص آن‌هاست را ایجاد و آزاد کنند. واکنش میلارد بین اسیدهای آمینه و قند، مسئول تولید بیشترین طعم در قهوه به حساب می‌آید. این واکنش در حرارت بالا رخ می‌دهد و طعم بسیاری از غذاهای قهوه‌ای را ایجاد می‌نماید.

بنابراین درجهٔ رست نقش مهمی در ایجاد فرگرنس قهوه داراست. رست‌های روشن تر بیشتر بوی میوه‌ای و گلی و رست‌های متوسط غالباً بوی کاراملی، آجیلی و حتی شکلتی دارند. رست‌های تیره می‌توانند تا حدی بوی دودی و خاکی داشته باشند. از طرف دیگر، دم آوری قهوه موجب ایجاد رایحهٔ بیشتر در آن می‌شود، چرا که آب داغ باعث استخراج مواد شیمیایی مختلفی از قهوه می‌شود.

به طور خلاصه می‌توان گفت، ویژگی‌های مثبت در مبحث عطر و رایحهٔ قهوه باواژه‌هایی نظیر گُلی، میوه‌ای، قند برشته شده، کاراملی، شکلاتی، وانیلی، ادویه‌ای و رایحه‌های شیرین توصیف می‌گردند. این در حالیست که ویژگی‌های منفی را می‌توان با کلماتی از قبیل چمنی، چوبی، کاغذی، خاکی، دودی، کپک زده و رایحه‌های ترش توصیف کرد.

مقاله پیشنهادی: اسیدیته قهوه چیست ( کلیک کنید )

فرگرنس و آرومای قهوه با اسیدیته و طعم قهوه نیز مرتبط است. به عنوان مثال، اگر قهوه‌ای از طعمی غنی بهره مند باشد، بوی آن نیز این غنا را منعکس خواهد کرد. همچنین قهوه‌ای که از اسیدیتهٔ بالا برخوردار است، بوی آن نیز تا حدی اسیدی خواهد بود.